In de eerste tien jaren van het Volle Evangelie in Suriname werden er vijf gemeenten opgericht, waaruit bijna alle Pinkstergemeenten in Suriname, hetzij door wijkevangelisatie en gezonde vermenigvuldiging, hetzij door splitsingen zijn voortgekomen. Gods genade wordt in de Bijbel vaak gezien in het getal 5. Door Gods genade zijn deze gemeenten blijven bestaan en veelal tot bloei gekomen. Over hun ontstaan kunt u meer lezen op de pagina Pioniers van Pinksteren. Op deze pagina worden "De Vijf" in het kort belicht. (Volle Evangelie wordt hier als VE afgekort)
First Assembly of God
Ontstaan uit het werk van de eerste Volle-Evangelie
zendeling in Suriname, de
Rev. John D. Tubbs.
Begonnen met huissamen-
komsten was zij de eerste
VE gemeente in Suriname,
die een eigen gebouw
kon betrekken.
Dit kerkgebouw aan de
Hajaristraat 24 te Rain-
ville werd ingewijd op
2 september 1962.
De Assemblies of God begonnen al vanaf het begin met huisgroepen in verschillende wijken, waaruit enkele dochtergemeenten zijn ontstaan. Deze gemeente werd de eerste 40+ jaren geleid door Amerikaanse zendelingen, die net als diplomaten slechts een aantal jaren op hun post bleven en dan teruggingen naar Amerika of overgeplaatst werden naar elders. Hierdoor moest de gemeente steeds aan een nieuwe voorganger wennen en juist wanneer er een band was gegroeid, weer afscheid nemen. Wel heeft een drietal voorgangers de Surinaamse gemeente met onderbrekingen enkele malen geleid. De Rev. Ernest Thoeng is het langst in Suriname geweest.
De Assemblies of God waren sterk in onderricht en struktuurvorming, ook in muziek, maar zij hielden uit voorzichtigheid een 'low profile', waardoor er in het land niet veel over hen bekend werd, ondanks hun wekelijkse radioprogramma's.
In 2004 werd de al-gehele leiding aan
nationale voorgan-
gers overgedragen.
De gemeente groeit
sindsdien sterk en
heeft al meer dan
eens hun gebouw
enigszins moeten
vergroten. Momen-
teel (2011) wordt er
een volkomen nieuw,
groter gebouw om
het oude heen opge-
zet, dat in 2012,
wanneer de First
Assembly, thans ge-
noemd Gemeente
Gods Rainville, haar
eigen 50-jarig bestaan viert, afgebouwd moet zijn.
Tegenwoordig noemen de Assemblies of God in Suriname zich "Gemeenten Gods Suriname". Zij doen middels een interne opleiding aan kadervorming en tellen naast de Moedergemeente, FWC te Rainville, tien plaatselijke gemeenten, waarvan vier Braziliaanse gemeenten zijn (Assambleia de Deus). De huidige superintendent (voorzitter van het landelijk bestuur) tevens voorganger van de Gemeente Gods te Rainville is Rev. Irving Chin Sie Jen.
Hun web adres is: www.ggs.sr.org
Stromen van Kracht
De Surinaamse Gemeente Stromen van Kracht houdt als haar begin aan, de eerste dag van de campagne van Karel Hoekendijk in Thalia, 16 oktober 1961. Zij is namelijk uit de Opwekking in Thalia ontstaan. Officieel werd de eerste stichting Stromen van Kracht in Suriname opgericht op 19 februari 1962. Nadat de familie Hoekendijk in maart/april 1962 Suriname verliet, werd de beweging verder geleid door Zuster Ilse van Kanten. De samenkomsten werden gehouden in Thalia, het I.P.V. gebouw en later in het gebouw van de Chinese vereniging Chung Fa Foei Kon.
In 1965 werd de eerste stichting om praktische redenen geliquideerd; de voorzitter, Karel Hoekendijk, werd namelijk door de Surinaamse regering als 'persona non grata' beschouwd en had sinds zijn uitzetting in 1961 Suriname niet kunnen bezoeken. Het echtpaar Van Kanten richtte een nieuwe stichting op in een aangekocht en gerenoveerd gebouw te Zorg en Hoop.
Vanaf de Opwekkingsdagen echter, hield de familie Lachman in hun huis aan de Grietjebiestraat samen met andere Thaliagangers en buren, gebedssamenkomsten. Toen zij hoorden dat de Stichting Stromen van Kracht geliquideerd was en dat Zuster Van Kanten een nieuwe gemeente begonnen was, vroegen zij toestemming van Karel Hoekendijk om met hun huisgroep verder te gaan onder de naam van Stromen van Kracht. Zo werd op 22 februari 1966 een nieuwe stichting Stromen van Kracht opgericht, die nog jarenlang in Chung Fa Foei Kon bleef samenkomen. De leden deden veel aan straatevangelisatie.
De eerste formele voorganger van de huidige stichting Stromen van Kracht was Broeder Wout van den Bor, die begin jaren 70 via Karel Hoekendijk door de Heer naar Suriname werd gezonden om de gemeente Stromen van Kracht te leiden. In zijn tijd als voorganger werd het huidige kerkgebouw aan de Nassylaan 67 gebouwd en in 1983 in gebruik genomen.
Net als alle andere VE gemeenten, had ook Stromen van Kracht in de jaren 70 een sterke jeugdzanggroep, waarmee het voorgangersechtpaar Van den Bor intensief aan evangelisatie deed.
Er zijn door de jaren heen meerdere zendelingen vanuit Nederland gezonden om de Gemeente te helpen. Enkele leiders zoals het echtpaar Steeds, dat drie jaren de gemeente diende voor de komst van de familie Van den Bor, kwamen niet formeel als zendelingen, maar als door de regering aangetrokken funktionarissen.
In 1982 remigreerde de familie Wong Swie San (het gezin van Hortence Lachman) uit Nederland. Zij werden net als voorheen harde werkers in de Gemeente. Nadat Broeder Van den Bor Stromen van Kracht ongeveer 15 jaren geleid had, werd broeder Roy Wong Swie San in 1985 de voorganger. Kort na zijn terugkomst had hij een groot stuk land te Santo Polder aangekocht, waar zijn familie een werk was begonnen, waaruit de Gemeente Lob' Makandra was ontstaan. Dit werk was binnen tien jaren zodanig gegroeid, dat Pastor Roy zijn werk bij de Gemeente Stromen van Kracht moest overdragen om zich te kunnen wijden aan het werk te Lob' Makandra.
Sinds het officiële vertrek van de familie Wong Swie San naar Lob' Makandra, is Pastor Purcy Blackson, die sinds 1982 voorzitter is van het bestuur van Stromen van Kracht, daar de hoofdvoorganger. Pastor Blackson heeft zich bijzonder ingezet voor het opzetten van het gebouw voor de moedergemeente en voor de andere gemeenten. Er zijn naast de moedergemeente nog 3 dochtergemeenten onder zijn 'covering'.
De Hindoestaanse diensten die op de zondagavonden door Broeder Ramon "Rudy" Manbodh werden gehouden in het gemeentegebouw, waren ook uitgegroeid en werden een zelfstandige gemeente (Shekinah).
Gods Bazuin
Op 2 oktober 1963 begon Broeder Pudsey Meye, die tijdens de Opwekking in Thalia tot bekering was gekomen, met een evangelisatiecampagne in Spes Patriae aan de Keizerstraat. Er waren ongeveer 200 mensen en de campagne werd een succes. Br. Meye ging na de campagne verder met reguliere diensten in Spes Patriae onder de naam Gemeente Gods Bazuin. Toen die Gemeente uit Spes Patriae groeide, werd uitgekeken naar een stuk land om een eigen gebouw op te zetten. Het gebouw naar het model dat een zuster in haar droom had ontvangen, kwam te staan aan de Verlengde Keizerstraat 37. Op 31 maart 1968 liepen de gemeenteleden in een feestelijke optocht van Spes Patriae naar het huidige gebouw.
Gods Bazuin was heel sterk in evan- gelisatie, gebed en binnenlandse
zending. Ook werd er veel aan train-
ing van de leden gedaan voor het
werk van de bediening. De aantallen
leden en dochtergemeenten groei-
gestaag.
De jeugdbediening was sterk. In de
jaren tachtig gaf Gods Bazuin na
een goed ontvangen radio program-
ma "Keerpunt", een jongerenblad
"Turning Point" uit, waar jongeren uit
verscheidene gemeenten aan mee-
werkten. Het was het eerste Christelijk blad in Suriname met een mooie gekleurde kaft en werd gretig door jong en ouder afgenomen.
Het eerste Televisieprogramma van Gods Bazuin was twee-wekelijks en ook op de jeugd gericht. "Youth Outreach" ging aan twee andere TV programma's vooraf.
De Gemeente werd 32 jaren lang geleid door de oprichter, Bisschop Pudsey Meye. In zijn tijd als herder groeide de kerk en ontstonden er vele dochtergemeenten. In 1994 werd het pastoraat door Pastor Pudsey Meye overgedragen op de broeders Eric Tjin Kon Kiem en Steve Meye, die als co-pastors fungeerden en een sterke gemeente leidden, totdat Pastor Tjin Kon Kiem eind 1998 vertrok en een eigen ministry (Tabernacle of Faith and Love) begon. Steve Meye werd toen de hoofdvoorganger van de moedergemeente en had de taak de aanzienlijk uitgedunde kudde weer te doen groeien en bloeien. In 2002 droeg Bisschop Pudsey Meye het overzicht over alle Gods Bazuin kerken over op hem.
De Nieuwe Generatie Gods Bazuin (NGGGB), zoals de moedergemeente nu heet, is zowat uit haar oud tehuis gegroeid en bouwt voor zich een nieuw kerkgebouw aan de Florastraat in het noorden van Paramaribo. Het gebouw zal wanneer het af is, 2500 bezoekers moeten kunnen herbergen, omdat deze gemeente een nieuwe grote opwekking in Suriname verwacht.
Gods Bazuin Ministries is het overkoepelend orgaan waaronder nu vele zelfstandige dochtergemeenten vallen, die ook weer kleinere gemeenten hebben gesticht. Gods Bazuin en de nieuwe Bisschop Steve Meye hebben "veel wind gevangen" in de afgelopen 50 jaren, maar de Heer van de Kerk heeft Zijn dienstknechten en het werk internationaal bevestigd. Het blijft groeien en telt anno 2011 meer dan 60 gemeenten. Buiten Suriname ontvangen momenteel zeven gemeenten covering van de bisschop van Gods Bazuin Ministries in Suriname.
U kunt meer lezen over Gods Bazuin Ministries op Kerkipasi.net, in het boek "Mijn Heer en ik" van wijlen bisschop Pudsey Meye, en op de website van De Nieuwe Generatie Gemeente Gods Bazuin.
Website: www.godsbazuin.com
Pinksterzending Suriname
De Pinksterzending Suriname werd opgericht op
24 maart 1965. Zij is gevestigd aan de Crom-
melinstraat 23, in het steeds weer aangepaste,
vroegere woonhuis van de familie Uyleman-
Gomperts, waar ook de eerste diensten werden
gehouden.
Een zendeling uit Nederland, Broeder Johan van
de Bergh, was de eerste voorganger van deze
gemeente. Toen hij in 1966 terug moest naar
Nederland, werd Kitty Uyleman-Gomperts als de
beste persoon gezien om de voorgangster te
worden, aangezien zij toch al in de diensten
voorging, net als broeder Van de Bergh. Zij
werd daarin krachtig bijgestaan door haar echt-
genoot Harry Uyleman.
Het in de jaren zeventig zeer populaire jeugd-
koor "The Surinam Gospel Selection" werd geleid
door de oudste dochter van de voorgangers,
Melinda Uyleman, en hoorde bij deze gemeente.
De Pinksterzending deed met deze gospel-groep sterk aan evangelisatie. De groep is van het oosten naar het westen van Suriname getrokken en ook op tournee geweest naar Nederland.
Er werden dochtergemeenten gesticht, o.a. in Saramacca en aan de Nieuwweergevondenweg. Broeder Achmed Rickets werd in de laatstgenoemde gemeente de voorganger.
Na het vertrek van uiteindelijk de hele familie Uyleman, werd Broeder Ng. "Willem" Wongsosemito in 1983 de hoofdvoorganger van de Stichting Pinksterzending Suriname. Achmed Rickets trok zich terug in het distrikt Commewijne, waar hij voornamelijk arbeidde onder de Haïtiaanse en Guyanese gastarbeiders. De door hem en zijn echtgenote Philemeen gestichte bediening, de "Evangelische Zending" sloot zich later aan bij de Church of the Living God International (CLGI) van Bishop Joseph White in Ohio.
Vooral broeder Antoon Sisal deed
veel aan zending onder de Javaan-
se Surinamers. Daaruit zijn de "Dian"
(Licht) gemeenten voortgekomen,
waar hij de overziener van is.
Op verzoek van Pastor Wongsose-
mito trad Pastor Rickets in 1989
weer toe tot het bestuur van de
Stichting Pinksterzending Suriname,
die zich in maart 1992 ook aan de
CLGI affilieerde. In 1998 werd
Pastor Rickets door de CLGI tot Bis-
schop over de "South American
Region" gewijd, waardoor hij over-
ziener werd over zowel de Pinkster-
zending Suriname als de Evange-
lische Zending.
De Pinksterzending heeft zich in de personen van haar leiders (vanaf Pastor Wongsosemito) sterk ingezet om de relatie met de gevestigde Christelijke kerken te verbeteren. Ouderling Erle Deira had al van jongsaf aan een visie voor de eenheid van het lichaam van Christus. Samen met anderen uit de gevestigde kerken, had hij de interkerkelijke studentenorganisatie "The Jesus Students" opgericht. Vanwege zijn werk, eerst als promotor en later als General Secretary (direkteur) bij het Surinaams Bijbelgenootschap, verkeerde hij ook in de positie om alle kerken ten dienste te zijn en goede relaties met allen op te bouwen.
Pastor Wongsosemito nam in maart 1999 afscheid van de Pinksterzending voor een nieuwe bediening in Nederland en Ouderling Erle Deira werd ingezegend als de volgende voorganger van de Pinksterzending. Toen ook deze laatste in 2002 geleid werd in een nieuwe fase van zijn (internationale) bediening, volgde ouderling Glenn Kranenburg hem op als voorganger. De Pinksterzending werd weer een zelfstandige gemeente, toen zij zich na het overlijden van Bisschop Achmed Rickets in 2004, terugtrok uit de CLGI.
De Gemeente van Jezus Christus
Op 13 juli 1965 werd zeer feestelijk het gere-
noveerde gebouw van
een voetbalverening te
Zorg en Hoop in gebruik
genomen als
"OPWEKKINGSCENTRUM
VAN DE GEMEENTE VAN
JEZUS CHRISTUS".
De voorgangster Ilse van
Kanten-Reeberg werd
zeer bekend om haar ra-
dio programma's en later
ook van de Televisie.
Deze gemeente heeft veel aan straatevangelisatie gedaan te Zorg en Hoop. Zij waren sterk op het punt "aanbidding" en ook vooral in de jaren zeventig en tachtig van de twintigste eeuw bekend om hun schat aan groot muzikaal talent. In de gevangenissen te Nieuw Amsterdam (nu gesloten) en Santo Boma werd de voorgangster met de zanggroep altijd warm ontvangen.
De Gemeente van Jezus Christus is veelal een "doorgangshuis" geweest; zeer velen namen er een beslissing op Christus te volgen en voelden zich happy totdat ze ervoeren dat God ook hen wilde gebruiken in het evangelie. Helaas werd er in de eerste vijfentwintig jaren niet aan struktuurvorming en training van leiderschap gedaan, waardoor vele leden andere gemeenten opzochten, waar zij die training ontvingen en ook werkelijk leiders in het Koninkrijk Gods geworden zijn.
Aan het gebouw zijn in de afgelopen 46 jaren vaker renovaties gepleegd en eenmaal werd de zaal vergroot. Het uiterlijk heeft echter geen drastische veranderingen ondergaan. Wel staat er nu een omheining om het terrein.
De Gemeente van Jezus Christus werd na het heengaan van Pastor Ilse van Kanten in 1991, geleid door Pastor Stanley Rotsburg en echtgenote. Toen werden er ook ouderlingen en diakenen geinstalleerd. In juni 2007 werd het pastoraat overgedragen op de huidige voorganger Delano Naarden.
Bovengenoemde gemeenten hebben in de afgelopen halve eeuw vaak samen grote samenkomsten georganiseerd; in het eerste decennium was Thalia de populairste locatie, soms werd ook wel de gehoorzaal van het Cultureel Centrum Suriname gehuurd voor evenementen zoals singspirations (concerten) e.d. Ook werden er grotere evangelisatiecampagnes gehouden in de open lucht, op het Mr. Bronsplein en later het George Streepy Stadion.
Veel gelovigen kenden elkaar. In de jaren zeventig trok vooral de jeugd van de diverse gemeenten veel met mekaar op. Naarmate het aantal Volle Evangelie gelovigen groeide, werd Thalia te klein voor samenkomsten. De zalen van de Gemeenten Stromen van Kracht en Gods Bazuin werden vaker gebruikt voor bijvoorbeeld vrouwenconferenties. In de jaren 80 en 90 ontstonden veel kleinere gemeenten en er was een explosieve groei in het Volle Evangelie. Men verhuisde grotere gezamenlijke conferenties naar o.a. de AMOS sporthal, het Ontspannings Centrum Eerste Rijweg (OCER), het Anthony Nesty Indoor Stadium (NIS) en ook het Essed Stadion werd weleens gebruikt. Bij interkerkelijke meetings (met EBGS, Baptisten, RK e.a. denomitaties) werd zelfs het Andre Kamperveen stadion een enkele maal gebruikt en het Onafhankelijkheidsplein werd een populaire plek.
De groep Volle Evangelie gelovigen en het aantal VE kerken is nu meer dan 200 en men weet vaak niet eens van het bestaan van een bepaalde locale kerk af; zelfs de leiders zijn niet alle bekend. Om toch contact met anderen te hebben, zijn er groepen binnen het Volle Evangelie ontstaan, die vaker samen een evenement organiseren.
Toch blijft gelden, dat wij allen één zijn in onze Here Yeshua ha Mashiach (Jezus, de Christus, d.i. de Gezalfde Gods).
Voor een uitgebreid verhaal met meer bijzonderheden over bovengenoemde gemeenten en het Volle Evangelie in Suriname, vragen wij u uit te kijken naar komende publicaties in print van Lilian Neede-Pickering.
