Bernadette Eleonora Guda werd geboren op 8 mei 1928 als vierde kind en tweede dochter in het gezin van negen kinderen van Harry en Jet Guda-Valentijn. "Detta", zoals ze in het dagelijkse leven genoemd werd, had een vrij zorgeloze jeugd en ontmoette haar levenspartner al vroeg in haar leven. Toen ze tweeëntwintig was, trouwde ze met Walther Hewitt, een jonge douane ambtenaar. Vijf kinderen waren de bekroning op hun liefde: drie jongens en twee meisjes.

Toen Detta 33 jaar oud was, was ze op een dieptepunt in haar leven. Er ging heel veel verkeerd. Ze had last van erge rugpijnen en daarbij ook nog last van zenuwhoofdpijnen die zo erg waren, dat ze 's avonds het licht niet kon verdragen. Detta riep vanuit haar ellende tot God om hulp. Op zekere avond bracht ze een bezoek aan haar vriendin, Ilse van Kanten, die heel gelovig was. Hoewel Detta niet iemand was, die haar persoonlijke zaken met anderen besprak, begon ze vanuit een vol gemoed over haar nood te praten. Zuster Van Kanten stelde voor, dat ze haar nood samen tot God zouden brengen, wat ze dan ook deden. Detta vroeg op de eenvoudige manier waarop ze tot God sprak, dat Hij haar de weg zou wijzen.

Op weg naar huis -- het was al diep in de ochtend -- kon ze Gods aanwezigheid heel sterk ervaren in de auto. Het leek alsof Hij naast haar zat en ze werd met een heerlijk gevoel vervuld. Ze riep enthousiast: "Heer, als dit het is, wat U dienen betekent, dan wil ik U wel dienen, ja; met heel mijn hart!" Ogenblikkelijk sprak God tot haar en hoorde ze een stem in haar hart zeggen, dat deze weg gehoorzaamheid vereiste. Na haar enthousiaste verklaring werd ze hier stil van. Ernstig bad ze in haar hart: "Dan moet U me helpen, Heer, want Ik wil U volgen."

Haar verlangen om God te dienen en Zijn hulp daarbij heeft zich in heel haar verdere leven gemanifesteerd. Detta Hewitt leerde ook, dat het niet altijd even gemakkelijk zou zijn om God te gehoorzamen, maar ze was vastbesloten.

Er was een groep gelovigen, die aan huis van een Amerikaanse zendeling van de Assemblies of God samenkomsten hield. Door haar vriendschap met Ilse van Kanten kwam Detta Hewitt bij de groep terecht. Toen slechts enkele weken na haar bijzondere ervaring in de auto de Nederlandse evangelist Karel Hoekendijk naar Suriname kwam en de familie Van Kanten nauw met hem ging samenwerken, was het bijna vanzelfsprekend, dat ook Detta Hewitt bij het werk betrokken werd. De familie Van Kanten had in die tijd geen auto. Detta bood uit vrije wil haar diensten als chauffeuse aan, voor de man Gods en het echtpaar Van Kanten. Volgens haar eigen zeggen hebben zij samen met Broeder Hoekendijk vele "smakelijke uren" in de auto doorgebracht, waar er heel wat werd afgelachen. Zuster Hewitts aanstekelijke schaterlach zal trouwens bij velen die haar kenden, in hun herinnering blijven naklinken.

Toen na de dagen van de Opwekkingsdiensten onder Karel Hoekendijk, Zuster Van Kanten dit werk van Stromen van Kracht moest voortzetten, en ook toen zij later een nieuw werk - De Gemeente van Jezus Christus - begon, bleef Zuster Hewitt de Heer dienen door trouw als chauffeuse te fungeren, waardoor ze on-the-job heel veel leerde over het werk van de Heer. Als een begaafd zangeres leidde zij tevens de samenzang tijdens de samenkomsten. Velen uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw zullen zich de radioprogramma's van de Gemeente van Jezus Christus herinneren, waarin wekelijks liederen, gezongen door het trio Broeder en Zuster Van Kanten en Zuster Detta Hewitt, te beluisteren waren. Zuster Detta bracht vaak ook met haar mooie sopraan een solo ten gehore.

Ze diende jarenlang als jeugdleidster in de Gemeente van Jezus Christus en was een grote hulp voor de voorgangster. Hoewel ze het nooit officieel was, werd ze toch door iedereen als de assistent voorgangster beschouwd. Zij hielp mee met het radio werk, was als een moeder voor "haar" jeugd, nam waar en predikte als het echtpaar Van Kanten op reis was. Zo maakte God haar klaar voor het werk, waar Hij haar toe geroepen had.

Rond 1978 werd Zuster Detta voorgangster van de Volle Evangelie Gemeente LOGOS, die samenkwam in een prachtig, gehuurd kerkgebouw van de Gereformeerde kerk, op de hoek van de Gemenelandsweg en de Zinniastraat. Velen hebben fijne herinneringen aan de eerste tijden van de Gemeente in die mooie kerk. Toen dit gebouw werd verkocht -- zonder dat Pastor Hewitt er vooraf van op de hoogte was gesteld -- moest naarstig naar een ander onderkomen worden gezocht.

De gemeente vond tijdelijk onderdak in de CCS gehoorzaal aan de Gravenstraat, waar de zondagse diensten werden gehouden. Voor de diensten door de week mocht zij gebruik maken van een lokaal van de Theodoor Judaschool aan de Zinniastraat, wat ook zo bleef, toen van het CCS werd verhuisd naar Thalia, de schouwburg waar ongeveer een kwart eeuw daarvóór de Opwekking was begonnen.

Pastor Hewitt was een vrouw van geloof. Ze deed wat vele mannelijke collega's nog niet hadden gedurfd.

Ze was jarenlang voorzitter van de stichting Surinaams Bijbelgenootschap. Deze stichting bezat geen eigen gebouw en had geen vast inkomen. Toen zij weer eens zouden moeten verhuizen, en de mogelijkheid om een eigen gebouw te kopen, werd besproken, nam zij in geloof de moeilijke beslissing om ervoor te gaan, waardoor het SBG thans gehuisvest is in haar eigen gebouw aan de Henck Arronstraat.

Het was Detta Hewitt, die de befaamde evangelist Morris Cerullo benaderde en zijn televisie programma "Victory" naar Suriname haalde. Zij was het ook, die in de jaren tachtig zijn School of Ministry en in de negentiger jaren, dan wel in samenwerking met enkele andere voorgangers, de eerste Global Satellite Network seminars organiseerde, die in OCER werden gehouden voor publiek, dat massaal opkwam.

Hoewel zij om veel bekend staat, en God andere maatstaven hanteert dan wij mensen, is het meest indrukwekkende getuigenis dat zij in Suriname achterlaat, het verhaal van de bouw van de LOGOS kerk aan de Coesewijnestraat. Dit gebeurde in de economisch zeer moeilijke jaren tachtig en was alleen mogelijk omdat "Mammie", zoals vele gemeenteleden haar noemden, in staat was door haar geloof de gemeente te motiveren en volledig achter het plan te krijgen. Velen daarbuiten rieden het af, om in die tijd te beginnen aan de bouw van het tot nu toe grootste Volle Evangelie kerkgebouw in Suriname. Maar Pastor Hewitt deed het en wel op een strategische wijze. Omdat ze uit de schouwburg Thalia weg moesten en dringend huisvesting nodig hadden, en aangezien ze ook de visie had om een crèche en een schooltje te beginnen, vroeg ze de aannemer eerst een gebouw op het achtererf af te maken, waarin nu de enige Volle evangelie school in Paramaribo gevestigd is. Dat achtergebouw werd toen tijdelijk gebruikt voor de zondagdiensten, terwijl het grote kerkgebouw in aanbouw was. Pastor Hewitt dacht ook aan de andere Volle Evangelie gemeenten die keer op keer tegen enorme bedragen zalen moesten huren voor bijzondere bijeenkomsten. Daarom zorgde ze ervoor dat haar gebouw 1500 mensen zou kunnen herbergen, zodat de andere gemeenten er - indien nodig - ook gebruik van zouden kunnen maken voor seminars, conferenties, concerten, e.d.

Week na week gingen op de zaterdagen gemeenteleden meehelpen om zand en stenen te versjouwen. Zij die wat van bouwen afwisten, deden het metselwerk. Natuurlijk was er deskundig toezicht op de bouw, maar het gebouw werd grotendeels door de gemeenteleden zelf opgezet. Er waren spannende tijden, wanneer de bouwfondsen 'op' waren en een nieuwe fase in de bouw moest worden ingezet. Pastor Detta had eens reeds de eerste stappen gezet om bij een bankinstelling een lening aan te vragen, maar de Heer van het werk stond haar dat niet toe. Ze moest in opdracht van God de financiële nood aan de gemeente voorleggen. Na enigszins met God gedebatteerd te hebben hierover, ging ze met lood in de schoenen naar de volgende dienst om aan de gemeente te vragen het voor die moeilijke tijd enorme bedrag (van honderdduizend gulden) bijeen te brengen. God had de gemeenteleden echter al Zelf voorbereid. Het was alsof ze hadden zitten wachten op dit verzoek. Velen stonden op en haastten zich om hun grote giften naar het altaar te brengen of tenminste de intentie om mee te helpen kenbaar te maken.

Zo gauw als er diensten in het gebouw konden worden gehouden, nog voor het was afgebouwd, trok de gemeente erin. Toen op 15 december 1998 het prachtige gebouw van de Gemeente Logos officieel en feestelijk werd ingewijd, kon de voorgangster trots, maar tot eer van God aan de aanwezigen meedelen, dat er totaal geen schuld was op het gebouw en dat de gemeente meer financiën bezat, dan toen zij begon te bouwen. Dit getuigenis vervult nog heden ten dage vele collega-voorgangers met ontzag.

Als mens bleef verdriet ook Pastor Detta Hewitt niet bespaard. In februari 2005 moest zij als moeder naar Nederland om er haar derde zoon Edwin ten grave te dragen. Ze moest het doen zonder de steun die de nabijheid van een echtgenoot biedt, omdat de gezondheid van haar man in de afgelopen jaren zodanig achteruit was gegaan, dat hij in een verzorgingstehuis was opgenomen. God was echter met haar en gaf haar de kracht om zelf de uitvaartdienst voor haar zoon te leiden. In mei 2007 stierf ook haar echtgenoot, die haar vele jaren trouw had bijgestaan in het werk van God.

Nog heel lang was Pastor Hewitt te zien in het STVS televisie programma De Stem van het Volle Evangelie. Als tachtigjarige reed ze ook nog zelf en zag ze nog eens kans, tegen het advies van haar gastvrouw en begeleider in, stiekum met de auto erop uit te gaan in Miami. Pastor Detta Hewitt genoot van het leven.

Ze hield ook van "haar" mensen. Ze zag haar gemeenteleden als kostbaar en wilde met hen omgaan, zoals ze dacht dat God dat zou doen. Als een moeder nam ze tijd voor hen, om hen te bemoedigen en hen steeds weer aan te sporen om Christus tot het Centrum van hun leven te maken. Als pastor van de oude stempel bleef ze na de diensten nog beschikbaar voor de gemeenteleden; voor een hulpgesprek, een gebed of een babbeltje. Had er iemand gezondigd, dan zou ze er alles aandoen, om de persoon te herstellen in zijn of haar wandel met de Heer. Als er iemand een probleem had, of was er een vraagstuk in de Gemeente, dan zei ze altijd "Laat ons zien, wat God ervan zegt" en dan werd de Bijbel geopend. Dat Gods Woord haar leidraad was in het leven, getuigt de naam van de gemeente die ze leidde: LOGOS - het Woord.

Op zaterdag 31 oktober 2009 nam de Gemeente LOGOS tijdelijk afscheid van hun "Mammie", in de wetenschap dat zij haar eens weer zullen ontmoeten bij de Here. Het was een bijzonder moment toen de gemeente juichte en in de handen klapte -- het leek wel alsof men de engelen en degenen die haar waren voorgegaan, kon horen meejuichen -- omdat Detta Hewitt "de goede strijd had gestreden, haar loop ten einde had gebracht, het geloof had behouden" (2 Timotëus 4:7) en overwinnelijk in de hemel was aangekomen. Toch vloeiden er vele tranen en was er oprecht en intens verdriet, omdat "Mammie" Hewitt zeer geliefd was bij haar geestelijke kinderen en zij in hun midden op aarde erg gemist zal worden.

Pastor Detta Hewitt-Guda is de oudste en laatstlevende leider uit de Opwekking van 1961 geweest, die nog actief pastor van een Surinaamse gemeente was. Het Volle Evangelie in Suriname heeft, zoals andere voorgangers tijdens haar uitvaartdienst zeiden, in haar een generaal in het geestelijk leger verloren.